architectural heritage presentation, museum, national heritage, France
Abstrakt
Cité de l’architecture et du patrimoine w Paryżu jest miejscem, w którym znakomicie udało się powiązać przeszłość ze współczesnością, pokazując bogactwo dziedzictwa architektonicznego Francji. W odróżnieniu od typowych muzeów architektury oraz wielu innych instytucji prezentujących materialną historię kultury narodowej, Cité wskazuje, jak można odpowiednim pomysłem na właściwą prezentację wzbudzić niesłabnące zainteresowanie publiczności. Jak wykazały badania statystyczne, świadomość i wiedza na temat własnego dziedzictwa kulturowego we Francji jest zdecydowanie wyższa niż w krajach ościennych. Jest to efekt konsekwentnie prowadzonej polityki edukacyjnej, zreformowanej po niedawnych konfliktach narodowościowych we Francji, ale także jest to rezultat nowej koncepcji prezentacji narodowego dziedzictwa architektonicznego.Artykuł pokazuje francuskie tradycje prezentacji własnego dziedzictwa architektonicznego, począwszy od końca XVIII wieku, aż do czasów współczesnych – czyli powstania największego muzeum na świecie pokazującego kopie detali pochodzących z najważniejszych dla Francji obiektów zabytkowych. Powstałe centrum nie ogranicza żadną cezurą czasową wystawianych tam modeli i makiet dzieł architektury, będąc znakomitą płaszczyzną dla współczesnej dyskusji o drogach rozwoju, trendach i tendencjach nowoczesnej francuskiej architektury i urbanistyki.
Cité de l’architecture et du patrimoine in Paris is a place which perfectly combines the past with the present, showing the wealth of architectonic heritage of France. In contrast to typical museums of architecture, and many other institutions presenting material history of national culture, Cité indicates how ceaseless public interest can be aroused by a suitable idea for an appropriate presentation. Statistic research has shown, that awareness and knowledge concerning their own cultural heritage is in France much greater than in the neighbouring countries. It is the result of a consequently adopted educational policy, reformed after recent ethnic conflicts in France, but also a result of a new concept of presenting the national architectonic heritage.The article discusses French traditions in the presentation of their own architectonic heritage, since the end of the 18th century until the modern times – namely creating the greatest museum in the world displaying copies of details from the historic objects most important for France. The created centre does not put any time limit on copies and models of architectural masterpieces exhibited there, thus creating an excellent plane for contemporary discussion concerning the ways of development, trends and tendencies in modern French architecture and urban planning.
