Jednymi z najbardziej interesujących regionów w Sudetach Zachodnich, które wymagają bezwzględnie obszarowej ochrony konserwatorskiej, są gminy Mysłakowice w powiecie jeleniogórskim i Bogatynia ... więcej

Jednymi z najbardziej interesujących regionów w Sudetach Zachodnich, które wymagają bezwzględnie obszarowej ochrony konserwatorskiej, są gminy Mysłakowice w powiecie jeleniogórskim i Bogatynia w powiecie zgorzeleckim. W obu gminach występuje, niezwykła jak na gminy wiejskie, ilość obiektów zabytkowych. Pomimo różnego stanu ich zachowania już dziś okolica Mysłakowic nazywana jest Doliną Pałaców i Ogrodów, a rejon Bogatyni Krainą Domów Przysłupowych. Już same nazwy wskazuję, że obie gminy mogą stać się najpoważniejszymi polskimi kandydatami na wpis na Listę Światowego Dziedzictw Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Aby jednak takie plany mogły się urzeczywistnić potrzebne ponad standardowe działania chroniące ten unikalny krajobraz kulturowy.

Rok 2009 inauguruje obchody 800-lecia ceramiki budowlanej na ziemiach polskich. To piękny jubileusz, którego obchody rozpoczęto w dniu 7 października konferencją z okazji „Dnia Budowlanych.”
Za ... więcej

Rok 2009 inauguruje obchody 800-lecia ceramiki budowlanej na ziemiach polskich. To piękny jubileusz, którego obchody rozpoczęto w dniu 7 października konferencją z okazji „Dnia Budowlanych.”
Za początkową datę powstania cegielnictwa polskiego przyjęto rok 1210 tj. rozpoczęcia budowy kościoła cystersów w Kołbaczu, który uważany jest przez większość historyków sztuki i architektury za pierwszą u nas budowlę monumentalną całkowicie ceglaną.
Niniejszy artykuł upamiętnia jubileusz powstania cegielnictwa i budownictwa ceglanego w Polsce. Opisuje rodzaje historycznej cegły, organizację pracy w średniowiecznych cegielniach z dawną, prawie zapomnianą terminologią dotyczącą szczegółowych czynności związanych z wyrobem płytek ceramicznych i cegieł.
Szczególnie interesująca dla odbiorcy może wydać się problematyka związana z produkcją cegły i kosztami budowy ceglanych obiektów w Polsce, w porównaniu do podobnych realizacji we Francji czy Niemczech.
Artykuł kończy krótki szkic dotyczący rozwoju cegielnictwa w czasach współczesnych.

W artykule omówiono przydatność spektroskopii ramanowskiej dla niedestrukcyjnej charakterystyki materiałów biologicznych, np. badanie źródeł żywic i identyfikacja biodegradacji dzieł sztuki i ... więcej

W artykule omówiono przydatność spektroskopii ramanowskiej dla niedestrukcyjnej charakterystyki materiałów biologicznych, np. badanie źródeł żywic i identyfikacja biodegradacji dzieł sztuki i obiektów archeologicznych. Zalety spektroskopii ramanowskiej w niedekstrukcyjnej analizie są powszechnie uznawane. Jednakże badania dowodzą także możliwości uzyskiwania informacji molekularnych o formach organicznych i nieorganicznych obecnych równocześnie w heterogenicznych próbkach, na braku wpływu wody i grupy hydroksylowej na rozproszenia ramanowskiego co likwiduje konieczność osuszania próbek oraz łatwość analizowania próbek o bardzo małych lub bardzo dużych rozmiarach albo nietypowych kształtach. W artykule przedstawiono kilka przykładów zastosowania spektroskopii ramanowskiej do charakterystyki biomateriałów i ochrony dziedzictwa kulturalnego. Studia przypadków dotyczyły następujących obszarów: malowidła ścienne i naskalne, tkanki ludzkie i zwierzęce oraz szczątki kości, tkaniny, żywice i kość słoniowa.

W artykule przedstawiono i omówiono współczesne, nieniszczące fizyko-chemiczne i strukturalne metody analizy dzieł sztuki i obiektów zabytkowych w architekturze, wykorzystujące technikę laserową? ... więcej

W artykule przedstawiono i omówiono współczesne, nieniszczące fizyko-chemiczne i strukturalne metody analizy dzieł sztuki i obiektów zabytkowych w architekturze, wykorzystujące technikę laserową? i optoelektroniczną. Omówiono również zalety i wady współczesnej technologii renowacji - czyszczenia obiektów za pomocą impulsowego promieniowania laserowego.

Cement romański, naturalne spoiwo hydrauliczne opatentowane przez Josepha Parkera w 1796 roku, dzięki stosunkowo łatwej i szybkiej produkcji, wysokiej odporności na działanie czynników atmosferycznych ... więcej

Cement romański, naturalne spoiwo hydrauliczne opatentowane przez Josepha Parkera w 1796 roku, dzięki stosunkowo łatwej i szybkiej produkcji, wysokiej odporności na działanie czynników atmosferycznych oraz pięknej, ciepłej barwie, idealnie nadawał się do kształtowania elewacji budowli za pomocą różnego rodzaju elementów architektonicznych i dekoracyjnych. Oddział Mineralnych Materiałów Budowlanych w Krakowie (OMMB) opracował technologię produkcji cementu romańskiego w piecu obrotowym i wprowadził materiały wytwarzane na jego bazie na rynek konserwatorski. Dzięki temu uzyskano możliwość właściwego odnawiania zabytkowych obiektów za pomocą produktu, który wiernie odpowiada materiałowi historycznemu i pozwala na zachowanie, a niekiedy nawet uchronienie od całkowitego zniszczenia, oryginalnych tynków, detali architektonicznych i zdobień.

Wapienne spoiwo, kompozycja podobna do rzymskich cementów, było zsyntetyzowane w temperaturach 900, 1000, 1100°C używając węglanu wapnia (odczynnik) i surowców gliniastych (kaolin lub glina, glina ... więcej

Wapienne spoiwo, kompozycja podobna do rzymskich cementów, było zsyntetyzowane w temperaturach 900, 1000, 1100°C używając węglanu wapnia (odczynnik) i surowców gliniastych (kaolin lub glina, glina kamionkowa, odpowiednio do składu chemicznego i mineralogicznego). Aby regulować czas wiązania użyto gipsu. Otrzymane spoiwa zostały użyte do przygotowania zaprawy murarskiej, gdzie stosunek spoiwa do kruszywa wynosił 1 do 3. Wypełniaczem był piasek kwarcowy o wielkości ziarna mniej niż 1 mm. Dla tych zapraw murarskich określono: wytrzymałość na zginanie i na ściskanie, gęstość, otwartą porowatość. Wytrzymałość na ściskanie zapraw murarskich, testowana po 65 dniach, zależnie od typu surowca, użytej gliny i temperatury wypalania spoiwa, wynosiła w zakresie 3,8 – 33 MPa. Najwyższa wytrzymałość została uzyskana dla spoiwa na bazie kaolinu, przy wypalaniu w temperaturze 900°C i z dodatkiem gipsu. Kolor wypalonych spoiw zmieniał się od ceglastej czerwieni do kremowego.

Artykuł omawia zastosowanie nowej, nieinwazyjnej i bezkontaktowej metody diagnostycznej stosowanej przede wszystkim do uzyskiwania obrazów przekrojów obiektów z mikrometrową rozdzielczością za pomocą ... więcej

Artykuł omawia zastosowanie nowej, nieinwazyjnej i bezkontaktowej metody diagnostycznej stosowanej przede wszystkim do uzyskiwania obrazów przekrojów obiektów z mikrometrową rozdzielczością za pomocą światła. Zaprezentowana zostanie metoda optycznej koherentnej tomografii (OCT) i parametry skonstruowanego urządzenia. Główna uwaga zostanie skupiona na przykładach zastosowań, rozwijanych w zespole prezentującym doniesienie. Przedstawione zostaną przykłady obrazowania stratygrafii obrazów olejnych, w tym również w zastosowaniu do oceny autentyczności inskrypcji lub sygnatur. Poza tym omówione zostanie wykorzystanie OCT jako narzędzia wspomagającego stratygrafię LIBS, jak również do oceny zakresu korozji hydrologicznej szkła witrażowego oraz do monitorowania reakcji obiektu (obrazu) na zmianę warunków klimatycznych w jego otoczeniu.

W artykule przedstawiono wyniki badań betonu i zbrojenia oraz rezultaty obliczeń konstrukcji basenu pływackiego z początku XX wieku. W celu określenia stanu technicznego obiektu zrealizowano następujące ... więcej

W artykule przedstawiono wyniki badań betonu i zbrojenia oraz rezultaty obliczeń konstrukcji basenu pływackiego z początku XX wieku. W celu określenia stanu technicznego obiektu zrealizowano następujące badania: określenie wytrzymałości betonu w oparciu o badania laboratoryjne próbek pobranych z konstrukcji oraz metodą “pull-out”, identyfikację zbrojenia i głębokości powierzchniowej karbonatyzacji betonu. W celu określenia nośności elementów konstrukcyjnych zdefiniowano rzeczywisty model konstrukcji i przeprowadzono obliczenia wytrzymałościowe, wykorzystując dane otrzymane z analiz materiałowych. W podsumowaniu zostały określone wymagania i niezbędne prace, które należy wykonać w celu zapewnienia dalszej bezpiecznej eksploatacji basenu.

Stosowanie środków flankujących w postaci systemu tynków renowacyjnych jest jednym z etapów prac renowacyjnych prowadzonych na zawilgoconych i zasolonych obiektach. Te środki charakteryzuje specyficzny ... więcej

Stosowanie środków flankujących w postaci systemu tynków renowacyjnych jest jednym z etapów prac renowacyjnych prowadzonych na zawilgoconych i zasolonych obiektach. Te środki charakteryzuje specyficzny sposób zachowania. Na skutek jego własności następuje wchłanianie przez tynk wilgoci od ściany, i oddawanie jej do otoczenia w postaci pary wodnej, równocześnie z gromadzeniem wykrystalizowanych szkodliwych soli w masie tynku, a ponieważ następuje przemieszczenie strefy odparowania do wnętrza tynku renowacyjnego, nie powstają wykwity na powierzchni tynku (sposób funkcjonowania tego renowacyjnego tynku jest pokazany na rys. 1. Sole wykrystalizowują w tynku renowacyjnym, nie powodując widocznych uszkodzeń. Takie działanie trwa do momentu wypełnienia się kapilar kryształami soli; szacuje się, że przeciętna trwałość tynku renowacyjnego przekracza 20 lat. Tynk renowacyjny musi charakteryzować się ściśle określonymi parametrami, aby mógł wymusić sposób zachowania się wody i równocześnie działać jako zbiornik magazynowy soli.

Geometryczne badanie konstrukcji jest bardzo ważne w przypadku historycznych budynków, bowiem stanowi podstawę interpretacji uszkodzeń konstrukcyjnych, modelowania strukturalnego i planowania interwencji ... więcej

Geometryczne badanie konstrukcji jest bardzo ważne w przypadku historycznych budynków, bowiem stanowi podstawę interpretacji uszkodzeń konstrukcyjnych, modelowania strukturalnego i planowania interwencji dla ochrony budynku. Teren badań archeologicznych w Mỹ Sơn, uznany przez UNESCO w 1999 r. za część światowego dziedzictwa, składa się z kilku starożytnych świątyń hinduistycznych. Świątynia G1, o której mówi ten artykuł, to przypadek pilotażowy, który ma ustalić przebieg zarówno dokumentacji, jak i konserwacji. Do obu tych celów potrzebne były przede wszystkim trójwymiarowe cyfrowe rekonstrukcje obiektu. Ponieważ ze względu na problemy ekonomiczne i środowiskowe nie można stosować naziemnych skanerów laserowych, przyjęto niskokosztowe rozwiązanie fotogrametryczne, aby uzyskać dane, zorientować obrazy i przygotować trójwymiarową rekonstrukcję świątyni. Po omówieniu problemów związanych ze stosowaniem niskokosztowej fotogrametrii do tworzenia trójwymiarowych modeli wektorowych i chmur punktów, artykuł przedstawia także, jak użyto badań geometrycznych w procesie decydowania o interwencjach ochronnych w świątyni G1.

Zaproponowano nową technikę wzmacniania murowanych ścian (szczelinowych ścian dwu- i trójwarstwowych) przy zachowaniu oryginalnego lica muru. Proponowana technika wzmacniania polega na wprowadzeniu ... więcej

Zaproponowano nową technikę wzmacniania murowanych ścian (szczelinowych ścian dwu- i trójwarstwowych) przy zachowaniu oryginalnego lica muru. Proponowana technika wzmacniania polega na wprowadzeniu ciągłej siatki z linek stalowych o wysokiej wytrzymałości w spoiny po ich pierwszym uzupełnieniu i zakotwiczeniu jej w murze za pomocą poprzecznych prętów stalowych. Drugie uzupełnienie spoin pokrywa linki i łby prętów stalowych. Uzyskuje się wzmocnioną ścianę muru z zachowanym oryginalnym licem, charakteryzującą się zwiększoną wytrzymałością na ściskanie, ścinanie i zginanie, skutecznym poprzecznym połączeniem między warstwami muru (dzięki obecności prętów stalowych) i zdolnością wytrzymywania naprężeń rozciągających, co potwierdziły wyniki badań doświadczalnych. Wzmocnienie jest nieinwazyjne i odwracalne i jego celem jest scalenie muru, a nie jego przekształcenie. Różne badania doświadczalne (opisane tutaj w skrócie) jasno wykazały skuteczność tej techniki.