Dilemmas of the development of the contemporary habitat. Renaturalisation or crossing the boundaries of biology by man / Krzysztof Kwiatkowski // W: Theory of habitat : the contemporary context / ed. by ... więcej

Dilemmas of the development of the contemporary habitat. Renaturalisation or crossing the boundaries of biology by man / Krzysztof Kwiatkowski // W: Theory of habitat : the contemporary context / ed. by Zbigniew Bać. – Wrocław : Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2019. – S. 115-125. – Bibliogr. 13 poz., Streszcz. ang., pol. – Tyt. streszcz.: Dylematy rozwoju współczesnego habitatu. Renaturalizacja czy przekroczenie granic biologii przez człowieka. – ISBN 978-83-7493-114-4

Contemporary visions of the habitat appear to be heading in two directions. The first is striving towards broadly understood renaturalisation. This direction is associated with the methodology of biodiversity, ... więcej

Contemporary visions of the habitat appear to be heading in two directions. The first is striving towards broadly understood renaturalisation. This direction is associated with the methodology of biodiversity, whose aim is the maintenance and development of the maximum possible diversity of biological species and ecosystems. This methodology has found a legal basis in the international Rio de Janeiro convention of 1992. Naturalisation efforts are understood as those that recreate the natural environment through, among other means, the estab-lishment of ecological corridors that integrate larger areas of protected ecosystems. It is recommended to pur-sue research on and determine the composition of originally existing biocenosis within a given area and, if possible, recreate it. Ruderal habitats should either be removed or converted into semi-natural habitats. The aforementioned renaturalisation efforts of the type featuring the "spatial" development of habitats are accom-panied by attempts at integrating the anthropogenic habitat with the world of other organisms, the creation of a sort of philogenetic universe. The practical dimension of this concept is expressed in attempts at establishing animal rights. Renaturalisation efforts are, in a sense, being opposed by the second fundamental trend in the development of habitats, which leads to a clearer separation of the human species from its surrounding universe. It assumes the inevitable transformation of man in the direction of a defined form of integration with artificial intelligence. The anticipation of this transformation was the (later deformed and uprooted) vision of the Übermensch by Friedrich Nietzsche. According to the Actor-Network Theory (ANT) by Bruno Latour, the concept of the term "society", which traditionally includes humans (human factors), was expanded to include non-humans (non-human factors). According to Latour, non-human factors include items (things, objects) and natural factors. An up-to-date vision of such projected transformation has been presented by the American information scientist, writer, futurologist and propagator of transhumanism—Ray Kurzweil, in his work "The Singularity is Near: When Humans Transcend Biology". The basis for this version are the results of the author's advanced studies. It should be assumed that the habitat of the future will become a hybrid form combining both of the abovemen-tioned tendencies.

Współczesne wizje habitatu wydają się zmierzać w dwóch kierunkach. Pierwszym z nich jest dążenie ku szeroko pojętej renaturalizacji. Kierunek ten wiąże się z metodologią bioróżnorodności, ... więcej

Współczesne wizje habitatu wydają się zmierzać w dwóch kierunkach. Pierwszym z nich jest dążenie ku szeroko pojętej renaturalizacji. Kierunek ten wiąże się z metodologią bioróżnorodności, której celem jest utrzymanie i rozwijanie maksymalnego zróżnicowania gatunków i ekosystemów biologicznych. Metodologia znalazła oparcie prawne w międzynarodowej konwencji z roku 1992 uchwalonej w Rio de Janeiro. Poprzez działania naturalizacyjne odtwarza się środowisko naturalne m.in. poprzez tworzenie korytarzy ekologicznych integrujących większe obszary chronionych ekosystemów. Zaleca się dążenie do zbadania i ustalenia składu pierwotnie istniejącej biocenozy na danym obszarze i w miarę możliwości jej odtworzenie. Należy dążyć do likwidacji siedlisk ruderalnych lub do przekształcania ich w siedliska półnaturalne. Wymienionym działaniom renaturalizacyjnym typu „przestrzennego” rozwoju siedlisk towarzyszą próby integracji habitatu antropogenicznego z światem innych organizmów, kreacji swoistego uniwersum filogenetycznego. Praktycznym wymiarem tej koncepcji są próby wprowadzania praw dla zwierząt. Działaniom renaturalizacyjnym przeciwstawia się w pewnym sensie drugi podstawowy trend rozwoju habitatów zmierzający do wyraźniejszego wyodrębnienia gatunku ludzkiego z otaczającego uniwersum. Zakłada on nie-uchronną transformację człowieka w kierunku określonej formy integracji z sztuczną inteligencją. Antycypacją owych przemian była (zdeformowana później i wykorzeniona) wizja nadczłowieka Friedricha Nietzschego. W teorii aktora-sieci (ANT) Bruno Latour poszerza zakresu pojęcia „społeczeństwo”, w ujęciu tradycyjnym obejmującym ludzi (czynniki ludzkie – humans), o czynniki pozaludzkie (nonhumans). Czynnikami pozaludzkimi są według niego przedmioty (rzeczy, obiekty) i czynniki przyrodnicze. Zaktualizowaną, najnowszą wizję takich przewidywanych przemian przedstawia amerykański informatyk, pisarz, futurolog, propagator transhumanizmu - Ray Kurzweil w dziele „Nadchodzi osobliwość. Kiedy człowiek przekroczy granice biologii”. Podstawą dla tej wersji są wyniki zaawansowanych prac badawczych prowadzonych przez autora. Należy sądzić, że habitat przyszłości stanie się formą hybrydową łącząca obydwie wymienione tendencje.