Parki rzeczne a miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego – Kraków case study / Ewelina Stypułkowska-Twardowska // W: Poszerzamy horyzonty : monografia. T. 18, Cz. 2 [Dokument elektroniczny] ... więcej

Parki rzeczne a miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego – Kraków case study / Ewelina Stypułkowska-Twardowska // W: Poszerzamy horyzonty : monografia. T. 18, Cz. 2 [Dokument elektroniczny] / red. nauk. Małgorzata Bogusz, Monika Wojcieszak, Piotr Rachwał. – Słupsk : Wydaw. Mateusz Weiland Network Solutions, 2020. – S. 171-182 : rys., tab. – Tryb dostępu: http://konferencjenaukowe.com.pl/3d-flip-book/monografia-t182/. – Bibliogr. 20 poz. – ISBN 978-83-63216-28-3

Urbanizacja to proces społeczny i kulturowy wyrażający się w rozwoju miast, wzroście ich liczby, powiększaniu obszarów miejskich i udziału ludności miejskiej w całości zaludnienia. Przewiduje ... więcej

Urbanizacja to proces społeczny i kulturowy wyrażający się w rozwoju miast, wzroście ich liczby, powiększaniu obszarów miejskich i udziału ludności miejskiej w całości zaludnienia. Przewiduje się iż do 2050 roku na obszarach miejskich zamieszkiwać będzie 68% populacji. Niedawno luksusem wydawała się ucieczka z miasta i zamieszkanie na jego obrzeżach. Dziś ten trend ulega zmianie. Wielkie miasta powracają do łask, choć jeszcze niedawno postrzegane były przez pryzmat zgiełku i tłumów. W związku z migracją ludności do obszarów wielkomiejskich i jednoczesnym wzrostem zapotrzebowania na nowe miejsca zamieszkania oraz zatrudnienia, zabudowa miast postępuje. Ze względu na wymierne korzyści ekonomiczne, zabudowywane są wolne tereny stanowiące w dużej mierze obszary zielone i rekreacyjne, które kilkanaście lat wcześniej określano jako niemożliwe do zabudowy. Jednocześnie potencjalni użytkownicy żądają wysokiej jakości inwestycji, w tym bliskiego dostępu do obszarów zieleni. Postępujące zagęszczanie zabudowy jest zagrożeniem dla ogólnodostępnej zieleni publicznej. Szansą na zachowanie dostępu do zieleni publicznej mogą być tereny nadrzeczne. Obecnie obszary te są przeważnie słabo lub źle zagospodarowane, a czasem wręcz zaniedbane. Pierwszy system parków rzecznych w Polsce sformułowano w latach 1996-1997. Rezerwy terenowe wzdłuż Wisły i jej dopływów, umożliwiające realizację parków rzecznych, powinny być wynikiem zapisów ochronnych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego Krakowa, które są aktami prawa miejscowego. W pracy podjęto temat planowania przestrzennego w Krakowie na obszarze parków rzecznych. Analizy dokonano pod kątem pokrycia terenów parków rzecznych obowiązującymi miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz zapisami tych planów.