Aktualny rozwój architektury i jej nowe wcielenia z trudnością dają się klasyfikować. Właśnie domyka się pierwsza dekada XXI wieku, architektoniczne kreacje pozostają wielowątkowe, są w fazie ... więcej

Aktualny rozwój architektury i jej nowe wcielenia z trudnością dają się klasyfikować. Właśnie domyka się pierwsza dekada XXI wieku, architektoniczne kreacje pozostają wielowątkowe, są w fazie zindywidualizowanych poszukiwań zdominowanych głównie przez wielkie osobowości twórcze przełomu stuleci. Każdy z wybitnych architektów przechodzi drogę indywidualnych przemian własnej twórczości, stykając się lub balansując na granicy nurtów. Jednocześnie żaden z kierunków nie jest do końca homogeniczny, skończony.

Katedry nie buduje jeden człowiek, ale jest ona dziełem wielu pokoleń. Potwierdza te słowa budowa bazyliki Sagrada Familia. Prace, choć rozpoczęte w roku 1883 trwają ze zmienną intensywnością ... więcej

Katedry nie buduje jeden człowiek, ale jest ona dziełem wielu pokoleń. Potwierdza te słowa budowa bazyliki Sagrada Familia. Prace, choć rozpoczęte w roku 1883 trwają ze zmienną intensywnością po dziś dzień. Dzieło Gaudiego również w czasach współczesnych nie traci na aktualności. Co więcej, upływający czas i dokonujące się wraz z jego upływem zmiany dodają nowych znaczeń zastosowanym rozwiązaniom.

Zagęszczenie zabudowy końca XIX w., gdzie odległość między budynkami (d) wynosiła 0,6 W (wysokości), nie dawało możliwości doświetlenia wnętrz. Po okresowym rozluźnieniu zabudowy w latach ... więcej

Zagęszczenie zabudowy końca XIX w., gdzie odległość między budynkami (d) wynosiła 0,6 W (wysokości), nie dawało możliwości doświetlenia wnętrz. Po okresowym rozluźnieniu zabudowy w latach 60. (d=2 W), obecne przepisy dopuszczają coraz większe ograniczanie dopływu światła słonecznego (d=0,5 W). Postulowany w XX w. dostęp światła i powietrza, który miał wpłynąć na poprawę zdrowia mieszkańców, odchodzi w zapomnienie.

Wobec postępującej gwałtownie urbanizacji i związanej z nią nieuniknionej degradacji środowiska przyrodniczego miast architektura krajobrazu ma dziś niezwykle istotną rolę do odegrania. Nasilające ... więcej

Wobec postępującej gwałtownie urbanizacji i związanej z nią nieuniknionej degradacji środowiska przyrodniczego miast architektura krajobrazu ma dziś niezwykle istotną rolę do odegrania. Nasilające się procesy zagęszczania obszarów miejskich, zwłaszcza w Polsce ostatniego dwudziestolecia, kiedy to wzrosła intensywność zabudowy wskutek dynamicznego działania mechanizmów rynkowo-inwestycyjnych, spowodowały znaczące zmniejszenie powierzchni biologicznie czynnych w miastach.
Aspekt kulturowy miejskiej architektury krajobrazu dziś ma zupełnie inny wymiar ideowy, estetyczny i funkcjonalny niż miało to miejsce w przeszłości. Przykładem tego może być współczesny plac – ogród, który przybiera zupełnie inne formy niż tradycyjny skwer czy place miejskie przełomu XIX i XX wieku a nawet XX-wieczne. Dotyczy to również promenad nadrzecznych, a także nowych parków edukacyjno-naukowych. Osobnym tematem doby współczesnej są ogrody na płytach parkingowych, jak również innych budowlach podziemnych zajmujące znaczne powierzchnie w dzisiejszym mieście. Bardzo interesującym zjawiskiem są parki i ogrody powstałe na terenach poprzemysłowych. Autorka omawia również tendencje świadomego kreowania wizerunku miasta i podnoszenia jego rangi przez zapraszanie do realizacji wybitnych twórców ja Zaha Hadid. Przytoczone realizacje i projekty skłaniają do refleksji nad językiem plastycznym współczesnej architektury krajobrazu będącego wyrazem ekspresji miasta, jak np. jego „totemy”, czy też „grafika” współczesnej przestrzeni miejskiej, a także formuła przenikania struktur plastyczno-przestrzennych w dzisiejszym mieście.

Szerokie spektrum zjawisk ideowych i estetycznych zachodzących w okresie ostatnich kilkunastu lat w architekturze stawia w interpretacyjnym i teoretycznym kryzysie tę dziedzinę sztuki. W artykule przedstawiono ... więcej

Szerokie spektrum zjawisk ideowych i estetycznych zachodzących w okresie ostatnich kilkunastu lat w architekturze stawia w interpretacyjnym i teoretycznym kryzysie tę dziedzinę sztuki. W artykule przedstawiono wpływ estetycznych transformacji, jakie dokonywały się na przestrzeni dwudziestego wieku w architekturze na aktualny pluralizm programów i postaw twórczych panujący wśród współczesnych architektów.