Człowiek – mieszkaniec gigamiasta przyszłości = Human – a resident of the future gigacity / Karolina Małozięć // W: Miasto dla ludzi. T. 2 / red. Barbara Gronostajska ; Politechnika Wrocławska. ... więcej

Człowiek – mieszkaniec gigamiasta przyszłości = Human – a resident of the future gigacity / Karolina Małozięć // W: Miasto dla ludzi. T. 2 / red. Barbara Gronostajska ; Politechnika Wrocławska. Wydział Architektury. – Wrocław : Wydaw. ZET, 2017. – S. 131-145 : il. kolor. – Bibliogr. s. 142-144, Streszcz., Abstr. – ISBN 978-83-948597-2-5

Życie w mieście daje człowiekowi nowy wachlarz możliwości, lepsze zarobki, wyższą kulturę. Równocześnie jednak oddala go od środowiska naturalnego i zmusza do zmiany stylu życia. Obecnie ok. ... więcej

Życie w mieście daje człowiekowi nowy wachlarz możliwości, lepsze zarobki, wyższą kulturę. Równocześnie jednak oddala go od środowiska naturalnego i zmusza do zmiany stylu życia. Obecnie ok. 3,5 miliarda ludzi, czyli 50% ludności świata, żyje na obszarach miejskich. Statystyki przewidują, iż w roku 2050 proporcja ta zwiększy się do 80%. Czy wizja dzisiejszych i przyszłych gigamiast jest przygotowana na taką liczbę mieszkańców? Postęp technologiczny XX wieku przyniósł fascynację maszyną, na wzór której zaczęto budować nowy model życie. Największe metropolie świata rozwijały się pod hasłem nowoczesności rozumianej poprzez dzielnice wysokościowców oplecione pasmami autostrad. W artykule przedstawiono amerykańskie miasto Detroit będące niegdyś wielkim spełnieniem American Dream, obecnie zaś na wpół opuszczone pierwsze duże miasto-bankrut. Co sprawiło, że w ciągu zaledwie pół wieku jedno z najwspanialszym miast USA opustoszało i obumarło? Jakie działania pomogą w przemianie tego ideowego miasta-maszyny w sprawnie funkcjonujący organizm miejski służący człowiekowi, atrakcyjny pod względem kulturowym, społecznym i ekonomicznym. Nawiązując między innymi do prac badawczych Jahna Gelha oraz do filmu „The Human Scale” w reżyserii Andreasa Dalsgaarda (2013), autor artykułu podejmuje rozważania na temat publicznej przestrzeni przyszłego gigacity. Co decyduje o atrakcyjności i jakości użytkowania otoczenia człowieka? Jakie środki zapewniają mu swobodę i komfort życia? Szeroka analiza przestrzeni i zachowań ludzkich pozwala na wprowadzenie przybliżonego pojęcia „skali szczęścia” w mieście. Na przykładach miast San Francisco, Nowy Jork czy Christchurch przedstawiono projekty zmian, które stopniowo wprowadzają skalę pojedynczego człowieka w tkankę megamiasta, czyniąc je bezspornie bardziej atrakcyjnym i chętniej odwiedzanym. W artykule przywołano także przykłady najszybciej rozwijających się miast azjatyckich, Dhaka i Chongqing. Rozwój podporządkowany jest tu nadal maszynie, często pomijany jest aspekt życia społecznego mieszkańców – pomimo dynamicznie rozrastającej się populacji. Jakimi środkami należy tworzyć przyjazne człowiekowi środowiska gigacity przyszłości, tak aby nie dopuścić do obniżenia standardu życia w mieście?

Life in a city gives to man a new range of opportunities, better wages, higher culture. However at the same time it moves him away from the natural environment and forces to change the lifestyle. Currently ... więcej

Life in a city gives to man a new range of opportunities, better wages, higher culture. However at the same time it moves him away from the natural environment and forces to change the lifestyle. Currently about 3,5 billion people live in urban areas, which is 50% of the world’s population. Statistics predict that by the year of 2050 this proportion will increase to 80%. Is the vision of present and future gigacities prepared for that amount of residents? The author of the article presents the American City of Detroit, which once was a great fulfillment of an American Dream and now is a half-abandoned first big-city bankrupt. What was the reason for this change after only 50 years? What action could help to transform this ideological machine-city once again into a well-functioning urban organism, that could attract human in terms of culture, society and economy. Referring inter alia to Jahn Gehl research and the movie “The Human Scale” directed by Andreas Dalsgaard (2013), the author takes a reflection on the future gigacities public space. What determines the attractiveness and quality of use of human environment? Extensive analysis of space and human behavior allows us to determine an approximate term of a “scale of happiness” used in the city. On the examples of New York, Christchurch the author presents several actions, which gradually implement a single man scale into the city jungle. Those make them clearly more attractive and likely to be visited. The article also present examples of the fastest growing cities in the world, which are located in Asia. Their development is still subordinated to the machine, overlooking the aspect of the residents. What means should be used by creating a human-friendly environment in order to avoid lowering the life standards in the future gigacity?