Polska architektura późnego modernizmu – plomby miejskie: dziedzictwo na pozór znane i niekoniecznie rewitalizowane / Marta Urbańska // W: Rewitalizacja miast : w kierunku integracji procesów, mechanizmów ... więcej

Polska architektura późnego modernizmu – plomby miejskie: dziedzictwo na pozór znane i niekoniecznie rewitalizowane / Marta Urbańska // W: Rewitalizacja miast : w kierunku integracji procesów, mechanizmów i metod działania [Dokument elektroniczny] / pod red. Marii Dankowskiej i Bartosza M. Walczaka ; Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego, Politechnika Łódzka, Uniwersytet Łódzki. – Łódź : Wydaw. Politechniki Łódzkiej, 2018. – (Monografie / Politechnika Łódzka). – S. 219-228 : fot. – Tryb dostępu: http://cybra.lodz.pl/dlibra/docmetadata?id=16094&from=publication. – Bibliogr. 14 poz., Summ. s. 307. – Tyt. streszcz.: Polish late modern architecture – urban infills: heritage seemingly known and not necessarily revitalised. – Na okł.: ProRevita 2016. – DOI 10.34658/9788372839534 (całość). – doi: 10.34658/9788372839534. – ISBN 978-83-7283-953-4

Architektura krakowskich plomb mieszkalnych, z okresu późnego modernizmu, kojarzonego zwykle z brutalizmem, przeskalowaniem i brakiem respektu dla kontekstu, zdecydowanie wyprzedza swą epokę w sensie ... więcej

Architektura krakowskich plomb mieszkalnych, z okresu późnego modernizmu, kojarzonego zwykle z brutalizmem, przeskalowaniem i brakiem respektu dla kontekstu, zdecydowanie wyprzedza swą epokę w sensie poszanowania tegoż kontekstu. Lub raczej, cofa się do pełnej kultury architektonicznej międzywojnia, a nawet przełomu wieku XIX i XX. Nie znaczy to, że jest anachroniczna – wręcz przeciwnie, prezentuje cechę, którą po raz pierwszy w sensie architektury wyartykułował, i to w Krakowie, znakomity i nagradzany japoński architekt Kengo Kuma: to architektura site-specific, indywidualna, charakterystyczna dla miejsca, w którym powstaje. Architekturę tę, czy raczej postawę twórczą, nazwał kontekstualizmem (i krytycznym regionalizmem, w ślad za Kennethem Framptonem), Krzysztof Ingarden, autor słynnego już Małopolskiego Ogrodu Sztuki w Krakowie, architekt poświęcający bardzo wiele uwagi filozoficznej refleksji nad architekturą. Inspirowana tymi ideami, z uwagi na współpracę z ich autorami, autorka opracowała kilka utworów – esejów, jak i obszernych wystaw 29 – opisując i prezentując polską architekturę najnowszą jako „architekturę powściągliwości i umiarkowania, architekturę pełną respektu wobec wielowarstwowego kontekstu, historii, topografii, kultury miejsca – genius loci”.