Truth in concrete and feelings = Prawda zaklęta w betonie i uczuciach / Bogusław Podhalański, Yuriy Kryvoruchko // W: Defining the architectural space – the truth and lie of architecture. Vol. 3 = ... więcej

Truth in concrete and feelings = Prawda zaklęta w betonie i uczuciach / Bogusław Podhalański, Yuriy Kryvoruchko // W: Defining the architectural space – the truth and lie of architecture. Vol. 3 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej – prawda i kłamstwo architektury / sc. ed. Tomasz Kozłowski. – Wrocław : Oficyna Wydawnicza Atut – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2020. – S. 93-104 : fot. – Bibliogr. 7 poz., Abstr., Streszcz. – doi: 10.23817/2020.defarch.3-8. – ISBN 978-83-7977-532-3

Creating monumental religious architectural forms is based on traditions of temple building. Christian temples of the Eastern and Western tradition differ, just as the two traditions differ themselves, ... więcej

Creating monumental religious architectural forms is based on traditions of temple building. Christian temples of the Eastern and Western tradition differ, just as the two traditions differ themselves, while also coming from a common source. Architecture is a form of expressing material beauty that should be accompanied by transcendental beauty. Only then can we say that a given building is a work. The canon does not change in its dogmatic essence, doing so only in the practical sphere, which allows us to discuss evolution and a certain freedom of architectural creativity in church design. Reality verifies the efforts of artists, whose works are created in the rational sphere, while their spiritual sphere is defined by people, without whom buildings would merely remain an empty form in space.

Kreowanie monumentalnych, sakralnych form architektonicznych oparte jest o tradycje budowania świątyń. Świątynie chrześcijańskie, wywodzące się z tradycji Wschodniej i Zachodniej, różnią się, ... więcej

Kreowanie monumentalnych, sakralnych form architektonicznych oparte jest o tradycje budowania świątyń. Świątynie chrześcijańskie, wywodzące się z tradycji Wschodniej i Zachodniej, różnią się, tak jak różnią się te dwie tradycje, wywodzące się ze wspólnego źródła. Architektura jest formą wyrażania piękna materialnego, któremu musi towarzyszyć piękno transcendentalne, i dopiero wtedy można mówić o danym obiekcie, że jest dziełem. Kanon nie zmienia się w swojej istocie dogmatycznej, a jedynie praktycznej, stąd można mówić o ewolucji i pewnej swobodzie twórczości architektonicznej w odniesieniu do projektowania świątyń. Rzeczywistość weryfikuje usiłowania twórców, których dzieła powstają w sferze racjonalnej. O ich sferze duchowej decydują ludzie, bez uczestnictwa których budynki pozostają jedynie pustą formą w przestrzeni.