Celem pracy było opracowanie warunków otrzymywania stabilnych nanoemulsji jako efektywnej formy produktów kosmetycznych.
W pracy badano wpływ rodzaju fazy olejowej (Crodamol PC, Crodamol GTCC, ... więcej

Celem pracy było opracowanie warunków otrzymywania stabilnych nanoemulsji jako efektywnej formy produktów kosmetycznych.
W pracy badano wpływ rodzaju fazy olejowej (Crodamol PC, Crodamol GTCC, Miglyol 818, Miglyol 829, kwas oleinowy), surfaktanta (Polisorbat 80, 60, 40) oraz kosurfaktanta (etanol, 1-propanol, 1-butanol) na otrzymywanie stabilnych mikro- i nanoemulsji. W badaniach stosowano metodę niskoenergetycznej emulsyfikacji. Rozmiar cząstek fazy wewnętrznej badano techniką dynamicznego rozproszenia światła za (DLS). Ocenę stabilności otrzymanych układów emulsyjnych przeprowadzono za pomocą urządzenia Turbiscan Lab Expert. Ponadto przeprowadzono analizę: właściwości reologicznych, napięcia powierzchniowego, określono wartość pH oraz przewodnictwa właściwego układów emulsyjnych. Podjęto również próbę oceny skuteczności nanoemulsji jako potencjalnej formy transportu wybranych surowców z grupy terpenów (mentolu, forskoliny, kwasu ursolowego). Przeprowadzono test uwalniania substancji aktywnej z nanoemulsji oraz test in vitro przenikania przez ludzką skórę.
Uzyskane wyniki wykazały, że stabilne układy nanoemulsyjne można otrzymać stosując jako fazę olejową każdą z badanych substancji. Przeprowadzone badania potwierdziły, że otrzymane nanoemulsje mogą znaleźć zastosowanie jako potencjalne nośniki dla związków terpenowych.

Celem badań było opracowanie stabilnych formulacji nanocząstek lipidowych drugiej generacji (NLC) jako formy nośników dla silnie hydrofobowych i trudno rozpuszczalnych substancji aktywnych, przeznaczonych ... więcej

Celem badań było opracowanie stabilnych formulacji nanocząstek lipidowych drugiej generacji (NLC) jako formy nośników dla silnie hydrofobowych i trudno rozpuszczalnych substancji aktywnych, przeznaczonych do zastosowań miejscowych na skórę. Pierwszy etap pracy polegał na opracowaniu optymalnego składu i sposobu otrzymywania nanostrukturalnych nośników lipidowych charakteryzujących się odpowiednimi właściwościami fizykochemicznymi i stabilnością fizyczną. Kolejnym, a zarazem najistotniejszym etapem badań była ocena potencjału wytypowanych formulacji nanocząstek lipidowych jako systemów nośnikowych dla wybranych związków z grupy mono-, di- i triterpenów o zróżnicowanej lipofilowości. Otrzymane wyniki potwierdziły, że na przebieg uwalniania substancji aktywnych wpływają ich właściwości, m.in. masa cząsteczkowa i lipofilowość. W następnym etapie badań, potencjał opracowanych układów NLC jako obiecującego systemu dostarczania hydrofobowych związków aktywnych, potwierdzono z udziałem naturalnego antyoksydantu jakim jest kwas α-liponowy (ALA). Określono profil uwalniania ALA z NLC oraz opisano kinetykę uwalniania kwasu α-liponowego stosując różne modele matematyczne. W końcowym etapie badań przeprowadzono analizę in vitro przenikania substancji aktywnej przez skórę z układów NLC. Uzyskane wyniki potwierdziły, że otrzymane preparaty NLC można stosować jako skuteczne systemy do kontrolowanego dostarczania forskoliny do skóry. Podsumowując, opracowane w trakcie realizacji pracy, stabilne, bezpieczne w stosowaniu układy nanostrukturalnych nośników lipidowych mogą znaleźć zastosowanie jako potencjalne nośniki dla hydrofobowych, trudno rozpuszczalnych związków, pozwalające na kontrolowane w czasie dostarczanie substancji aktywnych w głębsze warstwy skóry.