W pracy zajęto się próbą określenia modeli benchmarkingowych oraz ich weryfikacji w celu wykorzystania ich do porównywania publicznego transportu zbiorowego w miastach oraz przedsiębiorstw realizujących ... więcej

W pracy zajęto się próbą określenia modeli benchmarkingowych oraz ich weryfikacji w celu wykorzystania ich do porównywania publicznego transportu zbiorowego w miastach oraz przedsiębiorstw realizujących przewozy w publicznym transporcie miejskim. Rozpatrywano możliwości wykorzystania tych modeli pod kątem poprawy funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego. Pokazano powiązanie benchmarkingu na poziomie kraju z uwzględnieniem poziomu użytkownika, przy określaniu modelu benchmarkingu w publicznym transporcie zbiorowym. Przeanalizowano poziom makroekonomiczny i mikroekonomiczny oraz poziom użytkownika, na poziomie którego mogą być wdrażane wzorce w zakresie wymogów jakościowych istotnych z punktu widzenia konsumenta (pasażera). Zdefiniowano proces benchmarkingu oraz przedstawiono propozycje podziału na etapy. Rozpatrzono możliwość stosowania wskaźników techniczno-ekonomicznych w przedsiębiorstwach komunikacji miejskiej pod kątem wykorzystania ich w modelach benchmarkingingowych. Pokazano i przeanalizowano przydatność stosowanych metod oceny funkcjonowania przedsiębiorstw komunikacji miejskiej w miastach w odniesieniu do benchmarkingu. Określono problemy i metodologię wiążącą się z oceną i porównywaniem publicznego transportu miejskiego w miastach. Zaproponowano sposoby pozyskiwania danych oraz określono model działania przykładowego forum organizatorów publicznego transportu zbiorowego. W pracy zestawiono kryteria z podziałem na obszary, na podstawie których określono przykładowe modele benchmarkingowe. Kryteria te stanowią podstawę do budowania modeli oceny przedsiębiorstw komunikacji miejskiej oraz funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego w miastach. Pokazano porównania i oceny zbadanych wskaźników w określonych modelach w celu oceny publicznego transportu zbiorowego, jak również przedsiębiorstw komunikacji zbiorowej pod kątem zbadania słabych stron i wyboru obszarów, gdzie wymagana jest poprawa na tle innych miast. Nawiązano do oceny jakości świadczenia usług publicznym transporcie zbiorowym, przy równoczesnym badaniu odczuć mieszkańców miast korzystających z komunikacji zbiorowej oraz warunków rynkowych funkcjonowania przedsiębiorstwa. Podsumowując, możliwość oceny przewoźników w odniesieniu do innych firm przy zastosowaniu np. metod (modeli) benchmarkingowych mogą pomóc kierownictwu w rozwoju przedsiębiorstwa, a władzom miast dać ogólny obraz funkcjonowania przewoźnika realizującego przewozy na terenie gminy oraz ocenę jego działalności w odniesieniu do innych miast czy firm przewozowych. Stosowanie analizy poprzez wykorzystanie modeli benchmarkingowych staje się dla publicznego transportu zbiorowego punktem wyjścia do wprowadzania usprawnień, a przede wszystkim do poprawy jakości i efektywności działania. Wykorzystanie tych modeli umożliwia obranie skutecznej strategii działania i kierunków rozwoju tego typu przedsiębiorstw.