Celem pracy było porównanie laboratoryjnych i terenowych badań biodostępności chromu z osadów dennych z wykorzystaniem larw Chironomus riparius. Jako obiekt badań wykorzystano osady denne ... więcej

Celem pracy było porównanie laboratoryjnych i terenowych badań biodostępności chromu z osadów dennych z wykorzystaniem larw Chironomus riparius. Jako obiekt badań wykorzystano osady denne i wodę ze zlewni rzeki górnego Dunajca. Próbki pobrano w punktach referencyjnych Kowaniec i Sromowce Wyżne oraz w punktach Limierzysko i Waksmund zanieczyszczonych chromem pochodzącym ze ścieków garbarskich. Wykonano czterodniowe testy bioakumulacji chromu z wykorzystaniem larw Chironomus riparius pochodzących z czystej hodowli laboratoryjnej. Dwa testy przeprowadzone metodą laboratoryjną miały na celu zbadanie biodostępności chromu, natomiast jeden eksperyment prowadzony z wykorzystaniem metody laboratoryjnej, terenowej oraz z badaniem osobników z rodziny Chironomidae (w jednym punkcie z rodziny Oligochaeta) występujących in-situ miał na celu porównania badań terenowych i laboratoryjnych. Oprócz stężenia chromu w Chironomidae badano także stężenie chromu w osadach i zawartość materii organicznej w osadach. Analiza uzyskanych wyników pokazała, iż chrom jest biodostępny. Przeprowadzone badania pozwoliły również na wyznaczenie wartości progowej stężenia chromu w osadach. Poniżej tego stężenia nie ma znaczącej różnicy między stężeniem chromu w Chironomus riparius z próbek badanych i z próby ślepej, a powyżej tego stężenia stężenie chromu w organizmach Chironomus riparius rośnie. Przeprowadzone badania pokazują również, że organizmy laboratoryjne są bardziej podatne na działanie zanieczyszczonego środowiska od organizmów żyjących in-situ. Ponadto wydaje się, że na dostępność chromu dla organizmów w terenie mają wpływ zmieniające się warunki środowiskowe, wskutek czego nie ma porównania pomiędzy badaniami laboratoryjnymi i terenowymi.