Peryferie architektury. Preteksty i powinowactwa architektury doby postfunkcjonalnej : rozprawa doktorska / Rafał Zawisza. – Kraków, 2000. – 181 s. : il. (w tym kolor.). – Politechnika Krakowska. ... więcej

Peryferie architektury. Preteksty i powinowactwa architektury doby postfunkcjonalnej : rozprawa doktorska / Rafał Zawisza. – Kraków, 2000. – 181 s. : il. (w tym kolor.). – Politechnika Krakowska. Wydział Architektury. – Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Dariusz Kozłowski. – Bibliogr. s. 173-175

Celem pracy jest próba skonfrontowania architektury doby postfunkcjonalnej z jej współczesnymi treściami obecnymi w kulturze i szeroko pojętą działalnością artystyczną. Podjęcie rozważań wynika ... więcej

Celem pracy jest próba skonfrontowania architektury doby postfunkcjonalnej z jej współczesnymi treściami obecnymi w kulturze i szeroko pojętą działalnością artystyczną. Podjęcie rozważań wynika z przekonania, że po odrzuceniu modernistycznego paradygmatu architektura nie stała się dziedziną autonomiczną, lecz to czym się przejawia znajduje szereg różnorakich odniesień zarówno w świecie sztuki, jak szerzej pojętej kultury, włączając w to kulturę popularną. Dzieła sztuki budowania znajdują więc swe powinowactwa i preteksty zarówno w procesach estetyzacji życia charakterystycznych dla kondycji postmodernistycznej, jak w twórczości, której rodowód wywodzi się z osiągnięć modernizmu. Badania obejmują swym zakresem zarówno te wątki, które stoją poza głównym nurtem rozważań na temat architektury drugiej połowy XX wieku (jak estetyzacja rzeczywistości, problemy kultury obrazu i "upublicznienia" odbioru twórczości artystycznej, awans przedmiotu codziennego jako dzieła sztuki), jak ogólną refleksję nad kondycją nauki o sztuce budowania, która ogniskuje się wokół sprawy definiowania, sensu pojęcia awangardy w kontekście sytuacji sztuki, a także pojęcia architektury jako języka.