Praca doktorska składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i dwóch aneksów, w których zaprezentowano: formy prawne ochrony zabytków nieruchomych i podstawowe pojęcia funkcjonujące w ochronie zabytkowych ... więcej

Praca doktorska składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i dwóch aneksów, w których zaprezentowano: formy prawne ochrony zabytków nieruchomych i podstawowe pojęcia funkcjonujące w ochronie zabytkowych zespołów urbanistycznych oraz poczet konserwatorów krakowskich. Rozprawa jest zakończona wyborem bibliografii i zestawieniem ilustracji. Wstęp określa cel rozprawy, zakres i przyjętą metodę jej powstania, tezy pracy oraz charakterystykę stanu badań w obrębie problematyki objętej rozprawą. Celem pracy było dokonanie analizy stosowania w praktyce założeń teoretycznych oraz uregulowań administracyjnych i prawnych w zakresie ochrony zabytków, na przestrzeni ponad 100. lat, w różnych systemach politycznych i ekonomiczno - społecznych. Praca jest także próbą ustalenia, jak w tych czasach kształtował się zakres oddziaływań na praktykę konserwatorską uwarunkowań zewnętrznych (oprócz architektonicznych, urbanistycznych i estetycznych, także ekonomicznych, historycznych, ideowych i politycznych). Rozprawa koncentruje się na ochronie zabytków, a w szczególności na ochronie zabytkowych zespołów urbanistycznych, czyli na analizie podejmowanych przez stosowne urzędy administracji publicznej działań mających na celu zapewnienie warunków organizacyjnych i prawnych umożliwiających trwałe zachowanie zabytków, zespołów zabytkowych i rozplanowania miast historycznych. Przeprowadzona analiza miała na celu udowodnienia (bądź zanegowanie) tezy, że gwarancją skuteczności ochrony zabytkowych zespołów urbanistycznych jest doprowadzenie do maksymalnej wzajemnej zgodności teoretycznych kanonów ochrony z przepisami prawnymi w zakresie organizacyjnym, ekonomicznym i przede wszystkim planistycznym.