Rozwój gospodarczy w latach 90-tych ubiegłego wieku zainicjował intensywny proces obudowywania dróg pełniących podstawowe funkcje ruchowe. Ruch związany z obsługą otoczenia dróg wpływa na charakterystyki ... więcej

Rozwój gospodarczy w latach 90-tych ubiegłego wieku zainicjował intensywny proces obudowywania dróg pełniących podstawowe funkcje ruchowe. Ruch związany z obsługą otoczenia dróg wpływa na charakterystyki potoków ruchu, zakłóca ich płynność oraz może generować sytuacje wypadkowe. Częste zjazdy i wjazdy skutkują większą liczbą punktów kolizji (w tym również z ruchem pieszym), większą liczbą zwolnień, zatrzymań oraz przyspieszeń, zmienia się rozkład odstępów między pojazdami i pojawia się zwiększone zapotrzebowanie na wyprzedzanie. Zakłócenia ruchu są związane nie tylko z częstością wjazdów, ale również z charakterem zagospodarowania otoczenia drogi. Zjawiska te są słabo rozpoznane w praktyce krajowej. W większości przypadków są one opisywane w sposób jakościowy. Wykorzystanie w praktyce krajowej wyników badań zagranicznych jest bardzo ograniczone, gdyż zjawisko obudowywania dróg i występowania skupisk zabudowy w Polsce dotyczy dróg podstawowej sieci drogowej o dominującym ruchu tranzytowym o odmiennej charakterystyce, niż w rozwiniętych krajach. Dlatego podjeto własne próby poszukiwania zależności pomiędzy zagospodarowaniem otoczenia dróg i bezpieczeństwem ruchu. Badania te prowadzone były z wykorzystaniem badań empirycznych, narzędzi regresji (regresja wielokrotna, uogólniona regresja liniowa z różnymi postaciami funkcji wiążących oraz zmiennymi jakościowymi i skalarnymi) oraz statystyki matematycznej (analiza czynnikowa). Uzupełnienie zależności pomiędzy otoczeniem drogi i bezpieczeństwem ruchu, zawierające zmienne o charakterze skalarnym i jakościowym, można wykorzystać w pracach planistycznych, weryfikacji i zmianach zagospodarowania otoczenia dróg, a także jako narzędzie analiz efektywności projektowanych zmian dostępności do dróg.