Tematem pracy jest jedna z istotnych form erozji, a mianowicie erozja denna koryta rzeki górskiej. Celem pracy jest opracowanie metodyki określania wielkości i intensywności zmian położenia dna koryta ... więcej

Tematem pracy jest jedna z istotnych form erozji, a mianowicie erozja denna koryta rzeki górskiej. Celem pracy jest opracowanie metodyki określania wielkości i intensywności zmian położenia dna koryta rzeki w czasie oraz prognoza tych zmian. Rozważania oparto na statystycznym modelu regresji. Przedmiotem pracy jest określenie zmian erozyjnych koryta rzek karpackich zachodzących w długim okresie czasu oraz analiza przyczyn znaczących, nagłych obniżeń dna cieku. Autorzy nakreślili szeroki zakres badań obejmujący wodowskazy prawobrzeżnych dopływów górnej Wisły. Analizie poddano wszystkie wodowskazy, dla których dysponowano wystarczająco długimi ciągami obserwacji. Dla wprowadzenia w tematykę pracy omówiono skrótowo procesy erozji zachodzące w zlewniach cieków górskich ze szczególnym uwzględnieniem przedmiotowej erozji dennej koryt. Ponieważ intensywność tych procesów jest zależna od charakteru zlewni przedstawiono ich krótką charakterystykę (geologiczną, hydrograficzną, hydrologiczną ) w odniesieniu do całego dorzecza Górnej Wisły i jej głównych prawobrzeżnych dopływów. Omówiono też metody stosowane do obliczeń erozji dennej, takie jak modele matematyczne, fizyczne i stochastyczne. Z uwagi na losowy charakter procesu zdecydowano wykorzystać w pracy statystykę matematyczną. W oparciu o udowodnione założenia, że zmiana stanów niskich rocznych odpowiada zmianom położenia dna, wyprowadzono dla określonych przedziałów czasowych równanie regresji opisujące tendencję i intensywność zmian w badanych przekrojach. Obliczenia i analizy przeprowadzono na danych z 50 przekrojów wodowskazowych, zlokalizowanych na wszystkich głównych dopływach Górnej Wisły. Wyniki obliczeń przedstawiono w formie graficznej i tabelarycznej, a prognozę zmian określono na podstawie podanej teorii. Poprawność uzyskanych wyników obliczeń zweryfikowano na materiale niezależnym, który stanowiły przekroje geodezyjne. Oddawały one rzeczywistą wielkość i rodzaj zachodzących w czasie zmian koryta. Weryfikacja potwierdziła w zadawalającym stopniu poprawność stosowanej metody obliczeń. Uzyskane wyniki obliczeń mogą być wykorzystane w praktyce inżynierskiej, dotyczącej zabudowy hydrotechnicznej koryt rzek.