Projekt badawczy prezentuje dekoracje fasad kamienic krakowskich z przełomu XIX i XX wieku, zaprojektowanych przez znanych architektów (wybrano 67 obiektów i wykonano 1100 zdjęć). Dekoracje są warte ... więcej

Projekt badawczy prezentuje dekoracje fasad kamienic krakowskich z przełomu XIX i XX wieku, zaprojektowanych przez znanych architektów (wybrano 67 obiektów i wykonano 1100 zdjęć). Dekoracje są warte uwagi ze względu na znaczące dla dziedzictwa kulturowego wartości artystyczne. Zdjęcia są zapisem aktualnego stanu elewacji, pomocnym zarówno w przyszłej działalności konserwatorskiej, jak również w opracowaniach dotyczących historii architektury i sztuki dekoracyjnej. Na przełomie XIX i XX wieku architektura w Krakowie przeszła ewolucję od romantycznego historyzmu, przez jego schyłek, przejawiający się m. in. w eklektyzmie form, po secesję. Architekci często nie zrywali z tradycyjnymi zasadami kompozycji, lecz w sposób naturalny, ewolucyjny łączyli eklektyczne motywy z secesyjnymi, które nadawały "nowoczesny" wygląd fasadom. W większości kamienic nie mamy do czynienia z pełnym stylem secesyjnym, lecz tylko ze stosowaniem go w dekoracjach. Cechami charakterystycznymi krakowskiej secesji był asymetryczny sposób ukształtowania elewacji kamienic przez wyodrębnienie ryzalitu, zróżnicowanie szerokości osi lub przełamanie jej dużymi oknami, balkonami lub wykuszami. Elewacje w tym okresie miały bogatą fakturę i kolorystykę, stosowano różnorodne materiały - cegłę glazurowaną i nietynkowaną, ciosy z piaskowca, wielobarwne tynki, mozaiki itp. Na elewacji różnicowano otwory okienne i drzwiowe, typowymi były tzw. okna nerkowe, owalne, okrągłe lub półkoliste, często podzielone na części pionowymi szprosami. Dekoracje z tego okresu łączą zarówno typowe dla secesji wiedeńskiej motywy geometryczne, jak i roślinne, które przeważnie są ograniczone do wyraźnie wyodrębnionych przestrzeni. Ornamenty geometryczne często podkreślają kierunki wertykalne, natomiast roślinne przeważnie podkreślają kierunki horyzontalne. Cechą charakterystyczną krakowskich dekoracji kamienic było sięganie po motywy roślinne występujące w tym regionie (kasztanowiec, słonecznik, róże, gałęzie drzew itp.)