Łąka, łąka kwietna, polana, trawnik – gładki, strzyżony, płaski i zagłębiony, trawiasta ścieżka – to elementy ogrodów znane od stuleci, wykorzystywane w różnych stylach, w różnych typach ... więcej

Łąka, łąka kwietna, polana, trawnik – gładki, strzyżony, płaski i zagłębiony, trawiasta ścieżka – to elementy ogrodów znane od stuleci, wykorzystywane w różnych stylach, w różnych typach ogrodów, także w przestrzeniach publicznych. Pratum commune, błonia, trawiasty kopiec to wyróżniki krajobrazu kulturowego niejednego miasta, historycznie i współcześnie. W XIX w. w Anglii zaczęto używać w kompozycjach ogrodowych trawy ozdobne, m.in. pampasową, miskanta i rozplenicę. Początkowo bardziej jako swojego rodzaju osobliwość niż dla ich piękna. Dopiero naturalizm, dał początek szerszemu stosowaniu traw w ogrodach i parkach, w różnych częściach świata, i zyskał wielu propagatorów, m.in. W. Robinsona, J. Jensena, K. Foerstera i P. Oudolfa. Współcześnie trawy są chętnie projektowane przez architektów krajobrazu w przestrzeniach zurbanizowanych. Wykorzystywane zarówno w kompozycjach geometrycznych, jak i swobodnych. Ich tekstura i delikatna kolorystyka tworzą tło dla innych bardziej wyrazistych gatunków roślin. Często stanowią kluczowy element układów naturalistycznych, a wykorzystanie gatunków rodzimych sprzyja zachowaniu bioróżnorodności i odtwarzaniu rodzimego krajobrazu. Wiele z tych współczesnych realizacji, opisanych jest w czasopismach, literaturze przedmiotu, nagradzanych w konkursach. Tej problematyce poświęcony jest ten przeglądowy artykuł.

A meadow, a flowery meadow, a clearing, a lawn – smoothly trimmed, flat and recessed, a grassy pathway – these are elements of gardens that have been known for centuries, used in different styles and ... więcej

A meadow, a flowery meadow, a clearing, a lawn – smoothly trimmed, flat and recessed, a grassy pathway – these are elements of gardens that have been known for centuries, used in different styles and different types of gardens, including in public spaces. Pratum commune, commons or grassy mounds are the landmarks of the landscape of many a city, both currently and throughout history. Decorative grasses, such as pampas, Miscanthus or Pennisestum started to be used in garden compositions in XIX-century England. Initially more so due to their peculiarity than beauty. However, it was naturalism that gave rise to the wider use of grasses in gardens and parks in various places of the world and gained many propagators, including W. Robinson, J. Jensen K. Foerster and P. Oudolf. Grasses are currently often designed by landscape architects in urbanised spaces. They are employed both in geometric and freeform compositions. Their texture and delicate colour create a background for more expressive plants. They often constitute the key element of naturalist layouts, and the use of domestic species aids in preserving biodiversity and recreating the domestic landscape. Many of these current projects have been discussed in magazines and subject literature and have received awards in competitions. This review article is devoted to this subject.

formy ogrodowe, kompozycja, przestrzenie publiczne, style ogrodowe, tereny otwarte, kopce, Błonia Krakowskie, park Jordana, kopiec Wandy, kopiec Krakusa, kopiec Piłsudskiego, Kopiec Niepodległości, ... więcej

formy ogrodowe, kompozycja, przestrzenie publiczne, style ogrodowe, tereny otwarte, kopce, Błonia Krakowskie, park Jordana, kopiec Wandy, kopiec Krakusa, kopiec Piłsudskiego, Kopiec Niepodległości, Mogiła Mogił, inżynier Franciszek Mączyński, Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa Komitet Opieki nad Kopcem, kopiec Kościuszki, wzgórze Sikornik, kopiec Esterki, królewski ogród w Łobzowie, wzgórze bł. Bronisławy, architekt Romuald Gutt, architekt krajobrazu Alina Scholt, Kraków